برای زمین های سوخته

....

هر طرف را که نگاه می کنی آسمان است، آسمان لای ساختمان ها گیر نیفتاده و غوطه ور در دود نیست.  باز است به معنای واقعی، اما...اما خبری از زندگی نیست، دود است که از همه جا بلند می شود، درخت ها در آتش می سوزند و خاکستر می شوند، زمین ها می خشکند و گنجشک ها در توهم بهار لانه می سازند و تو دیگر عکس خودت را بین ردیف های برنج، در آب صاف نمی بینی. اینجا هر سال زمین ها کوچک تر می شوند و جنگ شدیدتر...

اگر چند سال دیگر دماوند ناپدید شد اصلا تعجب نکن !


.....